[sg_popup id=”1″ event=”onload”][/sg_popup]Jak wynika z obserwacji zaburzenia aktywności seksualnej mogą być jedną z głównych przyczyn pogarszania się relacji w związkach pacjentów z rozpoznaną chorobą wieńcową a depresja, frustracja, narastające napięcia w związku z tym związane mogą w efekcie sprzyjać pogorszeniu stanu zdrowia pacjenta i zwiększeniu ryzyka incydentów wieńcowych.
Aby ocenić skalę tego problemu badacze brytyjscy przeanalizowali dużą grupę 6690 pacjentów z rozpoznaną chorobą wieńcową w wieku powyżej 50 roku życia. Rozpoznanie choroby wieńcowej wiązało się ze spadkiem aktywności seksualnej u 38 % u mężczyzn i 9 % u kobiet. Rozpoznanie choroby wieńcowej zwiększało szansę wystąpienia zaburzeń erekcji o około 50%. W grupie pacjentów z chorobą wieńcową, którzy byli aktywni seksualnie nie obserwowano żadnych różnic w zakresie jakości pożycia intymnego w porównaniu do grupy zdrowej. Kluczowe więc wydaje się zatem zachęcanie pacjentów do powrotu do tej aktywności pomimo rozpoznania choroby. W analizowanej grupie pacjentów z chorobą wieńcową, gdzie średni wiek pacjentów przekraczał 70 rok życia aktywnych seksualnie było 68% mężczyzn i 49% kobiet. Autorzy zwracają tutaj uwagę, że pacjenci, cześciej niż myślimy prowadzą życie intymne w swoich 70 i 80 latach życia. Natomiast prowadzący pacjentów młodsi lekarze pomijają najczęściej ten aspekt podczas udzielania porad.
Dane z badania dokumentują związek między stosowaniem dwóch grup leków a zmniejszeniem aktywności seksualnej i/lub obecnością zaburzeń erekcji:
-
diuretyki (leki moczopędne) zwiększają szansę wystąpienia problemów 3,7 krotnie
-
statyny (leki obniżające poziom cholesterolu) zwiększają szansę wystąpienia problemów 2 krotnie
-
co ciekawe nie wymienia się tutaj negatywnego wpływu stosowanych szeroko w tej grupie beta blokerów
Nie analizowano wpływu inhibitorów 5-fosfodiesterazy (Viagra i pochodne) na poprawę aktywności seksualnej pacjentów ze względu na małą ilość pacjentów w badanych grupach deklarujących ich stosowanie.
W podsumowaniu autorzy zalecają zachęcanie pacjentów do powrotu do aktywności seksualnej po incydentach wieńcowych. W wyselekcjonowanych przypadkach pacjenci powinni być kierowani do poradni specjalistycznych w celu minimalizacji ilości pacjentów, którzy po rozpoznaniu choroby wieńcowej zaprzestają pożycia intymnego narażając się na negatywne tego konsekwencje.
Źródło: Steptoe, A, Jackson SE, Wardle J. Sexual activity and concerns in people with coronary heart disease from a population-based study. Heart 2016; 102:1095-9.
