Otyłość i nadwaga, a migotanie przedsionków

W publikowanym obecnie badaniu LEGACY wykazano wpływ zmniejszenia masy ciała na ciężkość migotania przedsionków (AF – atrial fibrillation).

Badanie objęło 355 otyłych pacjentów ze wskaźnikiem BMI>27 kg/m2. Wprowadzono pod kontrolą lekarską interwencje dietetyczne oraz modyfikujące styl życia tak aby uzyskac rudukcję masy ciała.  Pod względem jej wielkości w analizie wyników pacjentów podzielono na 3 podgrupy z redukcją masy ciała odpowiednio:

• ponad 10 % – osiągnęło cel 135 uczestników,
• od 3 do 9% – osiągnęło cel 104 uczestników,
• < 3% lub wzrost masy ciała – 117 uczestników.

Jak potwierdzono po rocznej obserwacji od czasu osiągnięcia celu redukcji masy ciała w grupie z ponad 10 % redukcją znamiennie rzadziej występowały napady migotania przedsionków oraz objawy związane z wystąpieniem arytmii. Dodatkowo w przypadku, gdy osiągnięto przynajmniej 6 % zmniejszenie masy ciała napady AF występowały dwukrotnie rzadziej (przeżycie wolne od arytmii). Jako metodę monitorowania stosowano 7 dniowe rejestracje holterowskie.

Dodatkowymi punktami w analizie był wpływ redukcji masy na:

• wskaźnik objętości lewego przedsionka (LAVI)  – obserwowano jego zmniejszenie w obu podgrupach z redukcją masy ciała a zwiększenie w grupie 3
• grubość przegrody międzykomorowej – podobnie jak powyżej stwierdzono zmniejszenie w grupach 1 i 2 oraz brak zmian grubości w grupie 3.

W podsumowaniu badania LEGACY badacze stwierdzają, że zmniejszenie częstości i ciężkości napadów migotania przedsionków jest proporcjonalne do uzyskanej u pacjentów redukcji masy ciała.

Referencja:

Pathak R, et al. Long-term effect of goal directed weight management in an atrial fibrillation cohort: A long-term follow-up study (LEGACY Study). J Am Coll Cardiol 2015; DOI:101016/jacc.2015.03.002. Available at: http://content.onlinejacc.org/journal.aspx.