Otyłość typu trzewnego to skłonność do gromadzenia tkanki tłuszczowej przede wszystkim wokół pasa. 
Jak dokumentują badania u ludzi posiadających skłonności właśnie do otyłości typu trzewnego częściej obserwuje się:
  • wysokie poziomy triglicerydów, glukozy, niskie poziomy „dobrego cholesterolu”,
  • cześciej chorobę wieńcową, cukrzycę, nadciśnienie tętnicze
Parametrem służącym do pomiaru i potwierdzenia rozpoznania otyłości brzusznej jest stosunek obwodu w pasie do obwodu w biodrach (ang. WHR – waist-hip ratio).
Otyłość brzuszną (androidalną) rozpoznajemy, gdy  WHR jest większy lub równy 0,8 u kobiet i 1,0 u mężczyzn.
843px-Waist-hip_ratio.svg.png

Pomiar wskaźnika pas (talia) – biodro

W badaniu genetycznym przeanalizowano próbki 322 tys. pacjentów z angielskiej bazy genetycznej. Potwierdzono, że obecność polimorfizmów 48 nukleotydów jest powiązana z występowaniem otyłości brzusznej. Zatem skłonność do tego typu otyłości jest związana z dziedziczeniem poligenowym – innymi słowy jest zależna nie od zaburzeń jednego a wielu genów.
U pacjentów, u których potwierdzono wielogenową, genetyczną skłonność do otyłości brzusznej potwierdzono jednocześnie:
  • wyższy o 27 mg/dL  średni poziom triglicerydów,
  • wyższy o 4.1-mg/dL średni poziom glukozy,
  • wyższe o  2.1–mm Hg średnie poziomy skurczowego ciśnienia tętniczego,
  • wyższe o 77% ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2,
  • wyższe o 46% ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej.
Przedstawione badanie jest pierwszym w tak jasny sposób dokumentującym powiązanie pomiędzy wielogenowymi zaburzeniami genetycznymi a otyłością brzuszną i jej metabolicznymi (chorobowymi) konsekwencjami.
Dane te również potwierdzają fakt, że wskaźnik WHR dostarcza o wiele istotniejszych klinicznie informacji niż popularny wskaźnik masy ciała (BMI). Dzieje się tak ponieważ to WHR właśnie wskazuje pacjentów z otyłością typu brzusznego. Zachęcam zatem do pomiaru WHR !

 

Źródło: JAMA. 2017;317(6):626-634. doi:10.1001/jama.2016.21042