Otyłość typu trzewnego to skłonność do gromadzenia tkanki tłuszczowej przede wszystkim wokół pasa.
Jak dokumentują badania u ludzi posiadających skłonności właśnie do otyłości typu trzewnego częściej obserwuje się:
-
wysokie poziomy triglicerydów, glukozy, niskie poziomy „dobrego cholesterolu”,
-
cześciej chorobę wieńcową, cukrzycę, nadciśnienie tętnicze
Parametrem służącym do pomiaru i potwierdzenia rozpoznania otyłości brzusznej jest stosunek obwodu w pasie do obwodu w biodrach (ang. WHR – waist-hip ratio).
Otyłość brzuszną (androidalną) rozpoznajemy, gdy WHR jest większy lub równy 0,8 u kobiet i 1,0 u mężczyzn.
W badaniu genetycznym przeanalizowano próbki 322 tys. pacjentów z angielskiej bazy genetycznej. Potwierdzono, że obecność polimorfizmów 48 nukleotydów jest powiązana z występowaniem otyłości brzusznej. Zatem skłonność do tego typu otyłości jest związana z dziedziczeniem poligenowym – innymi słowy jest zależna nie od zaburzeń jednego a wielu genów.
U pacjentów, u których potwierdzono wielogenową, genetyczną skłonność do otyłości brzusznej potwierdzono jednocześnie:
-
wyższy o 27 mg/dL średni poziom triglicerydów,
-
wyższy o 4.1-mg/dL średni poziom glukozy,
-
wyższe o 2.1–mm Hg średnie poziomy skurczowego ciśnienia tętniczego,
-
wyższe o 77% ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2,
-
wyższe o 46% ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej.
Przedstawione badanie jest pierwszym w tak jasny sposób dokumentującym powiązanie pomiędzy wielogenowymi zaburzeniami genetycznymi a otyłością brzuszną i jej metabolicznymi (chorobowymi) konsekwencjami.
Dane te również potwierdzają fakt, że wskaźnik WHR dostarcza o wiele istotniejszych klinicznie informacji niż popularny wskaźnik masy ciała (BMI). Dzieje się tak ponieważ to WHR właśnie wskazuje pacjentów z otyłością typu brzusznego. Zachęcam zatem do pomiaru WHR !
Źródło:
