Osoby na diecie roślinnej mogą zjeść objętościowo więcej pokarmów.  Jednocześnie są one bardziej od zwierzęcych urozmaicone w składzie. Pomimo to sumarycznie spożywają oni mniej kalorii. Można zatem jeść dużo ale mimo to tracić na wadze. Wydaje się, że ważnym parametrem jest “gęstość kaloryczna” pokarmów. Wystarczy porównać kaloryczność 300 gramów kaszy jaglanej z tą samą ilością wołowiny. Dodatkowo pokarmy bogate w błonnik w naturalny sposób dają poczucie sytości i satysfakcji ze spożytego posiłku.

 

Wszystko byłoby logiczne, gdybyśmy tylko z takim modelem mieli do czynienia. Możliwe i łatwe ograniczenie kaloryczności nie stanowi jedynego powodu korzystnego działania pełnoziarnistej diety roślinnej. Paradoksalnie Chińczycy będący na tej diecie pochłaniali średnio więcej kalorii niż Amerykanie a mimo to byli szczuplejsi. I nie chodzi tutaj o aktywność fizyczną – pod uwagę w tej analizie brani byli chińscy pracownicy biurowi i średnio (dla populacji) aktywni Amerykanie.

 

Zatem dlaczego tak jest?

 

Pierwszą odpowiedzią jest “hipoteza termogenezy”

U wegetarian zaobserwowano większe tempo metabolizmu w spoczynku i większą termogenezę (spalanie kalorii w formie ciepła). W przypadku diety przetworzonej i zwierzęcej natomiast w dużo większym stopniu obserwowane było odkładanie jej w postaci tkanki tłuszczowej.

 

Drugą odpowiedzią jest aktywność fizyczna

Eksperymenty na zwierzętach wykazały, iż zwierzęta otrzymujące w diecie czterokrotnie mniej białka zwierzęcego były dwukrotnie  aktywniejsze fizycznie i różnica utrzymywała się przez cały czas obserwacji.

 

Podsumowanie:

• Mniejsza gęstość kaloryczna

• Większe bogactwo składu pokarmu

• Uczucie sytości po spożyciu błonnika

• Przyspieszenie metabolizmu

• Wzrost intensywności termogenezy zamiast odkładania tkanki tłuszczowej

• Większa wewnętrzna ochota do podejmowania aktywności fizycznej

 

Wszystkie te zjawiska są charakterystyczne dla pełnoziarnistej, nieprzetworzonej diety roślinnej.

Czy według Państwa mogą one skutkować zmniejszeniem masy ciała ?