W celu różnicowania świeżego zawału serca od zawału przebytego od 1996 roku zaproponowane zostało wykonywanie sekwencji typu STIR (w skanerach GE triple IR). Jest to inwersyjna sekwencja z krótkim czasem inwersji, technika szybkiego echa spinowego z tłumieniem sygnału z tkanki tłuszczowej. W tej T2 zależnej sekwencji „czarnej krwi” obszar obrzękniętego miokardium ma wyraźnie hyperintensywny sygnał. Sekwencje typu STIR i Triple IR FSE jak wykazano w badaniu Abdel-Aty z 2004r pozwalają na różnicowanie świeżego od przebytego zawału serca z 96% swoistością.

„Połączenie tego typu sekwencji wskazujących ostry obrzęk miokardium z sekwencjami późnego wzmocnienia gadolinowego stanowi optymalne wykorzystanie rezonansu magnetycznego w różnicowaniu świeżej od przebytej martwicy miokardium”

W przedstawionym przypadku skany wykonano 3 krotnie. Pacjent został poddany w krótkim od początku wystąpienia objawów czasie zabiegowi angioplastyki wieńcowej z udrożnieniem zamkniętej tętnicy wieńcowej. Spowodowało to minimalizację trwałego uszkodzenia serca – praktycznie niewidoczne widoczne późne wzmocnienie w skanach po miesiącu i 6 miesiącach. W fazie ostrej zawału wyraźne, duże i korelujące ze sobą lokalizacyjnie w strefie zawału ogniska obrzęku (panel lewy górny – kolor niebieski)  oraz późnego wzmocnienia (LGE – panel prawy górny – kolor czerwony) spowodowane ostrym, krytycznym niedokrwieniem, zaburzeniem bariery błon komórkowych, ostrym procesem zapalnym związanym z martwicą i reperfuzją zawałową.

Tego typu obrazowanie obrzęku miokardium wykorzystywane jest również w diagnostyce zapalenia mięśnia sercowego, odrzuceniu przeszczepu serca oraz kardiomiopatii stresowej (tako-tsubo).

W ocenie wzrokowej stopień hyperintensywności ocenia się jako:

• normalny (<25% grubości miokardium, okrężny),
• subendokardialny (<75% grubości miokardium od strony endokardium)
• trasmuralny (>75% grubości miokardium),
• ciemna warstwa środkowa miokardium (dark central core) – interpretowana jako „zamknięte mikrokrążenie” (microvascular obstruction) mogąca odpowiadać krwawieniu w obrębie mięśnia sercowego

Na podstawie półautomatycznej analizy ilościowej oblicza się objętość miokardium zagrożonego martwicą (area at risk) z obecnym obrzękiem %LV (proporcja objętości z wysokim sygnałem do całkowitej objętości miokardium). Analogicznie oblicza się obszar zawału %LV w sekwencji późnego wzmocnienia gadolinowego – LGE.

Po obliczeniu tych wskaźników można obliczyć wskaźnik „uratowanego miokardium” (myocardial salvage index – MSI) jako różnicę pomiędzy obszarem zagrożonym (obecny obrzęk) a obszarem zawału (obecne LGE) podzielone przez obszar zagrożony.

Źródło: Darach O h-Ici, John P Ridgway et al. Cardiovascular magnetic resonance of myocardial edema using a short inversion time inversion recovery (STIR) black-blood technique: Diagnostic accuracy of visual and semi-quantitative assessment.  Journal of Cardiovascular Magnetic Resonance201214:22